Meyhaneden çıktığımda henüz başladığı belli olan yağmur toprakla karışıp yaydığı kokuyla bir anlık yaşama sevinci verince unutuverdim her şeyi. Kısa süreli iyileşmeden sonra göğsümün ortasına gelip yine oturdu o yumru. Otobüse binmek istemedim. Birkaç durak yürüyüp nefes almak, biraz yenilenmek istedim. Senin neyine ulan huyunu suyunu bilmediğin adama kefil olmak, dedim kendi kendime. Nasıl öderim […]
Yarısı yıkılmış bir duvarda kendinden önceki cümlenin anlamını bir anda hiçleştirmiş yıkıntının altında kalan kelimeler gibiyim. “Sen oysa capacanlısın sev…” Yazacak bir şey bulamayan ayyaş bir sokak serserisinin esrarının çarşafına döktüğü birkaç kelimeyi hırsla ciğerlerine çekerken sararmış gözlerini omuzlarıma dikip savurduğu küfürleri kucaklayıp gidiyorum her zamanki boşluğuma. Önünden geçtiğim dükkanların kapı altlarından yalnız insanların sesleri […]